Stress seorang Pelajar

Saya seorang perempuan berumur 17 tahun dan merupakan seorang pelajar SPM mengambil aliran
sains.

Setiap hari, mood sy akan berubah ubah. Sememangnya mood sy tak menentu dan sy tak tahu nak kawal sebab sy tak pernah lalui sebelum ni.

Dulu, sy happy tak pernah menangis berpanjangan dan tak pernah stress langsung. Tapi tahun ini, sy bukan sy yang dulu. Saya dah lain. Sy tak macam diri sy yang lama, yang happy.

Ada satu hari, sy akan betul betul down macam sy akan tidur seharian, tak lalu nak makan, pening kepala, asyik menangis sahaja. Then, sy asyik termenung. Ada terfikir nk bunuh diri.

Parents tak layan sy sangat sebb sy kakak sulung kepada 4 orang adik beradik sy. Mereka fikir sy dah besar, fikiran matang macam orang dewasa. Jadi, mereka fikir sy dh pandai nk jaga diri.

Sy pun jarang juga nak cakap dengan parents sy…

Tahun lepas, sy masih ingat lagi. Sy tak nak datang ke sekolah sebb stress dengan subjek fizik,subjek yang sy paling tak suka. (Sy merupakan pelajar baru pada tahun lepas jadi sy tak berapa rapat dengan classmate lain. )

Dua tiga hari sy tak datang ke sekolah dengan alasan saya sakit padahal sy tak nak ambil subjek tu walaupun sy tau sy akan rugi banyak subjek.

Sy ada cakap dengan mak, sy stress… penat. Sy meraung raung kat bilik air tak nak keluar lepas mak cakap “tak payah mengada ngada sangatlah. Pergilah jelah ke sekolah!” Sy masih ingat sampai sekarang apa mak cakap.

And then, mak palau sy seharian buatkan sy bertambah sedih hingga nak fikir mau nak bunuh diri… sehinggalah abah sy pulang dari kerja perasan sy tak pergi sekolah berharj hari. Mak kata sy stress. Abah pujuk mak bawa sy jalan2.

Then, mak pujuk sy. Bawa sy pergi jalan2 makan2 beli buku. Kiranya, mood sy oklah… Tapi hakikatnya, sy masih takut lagi. Takut yang teramat tapi sy tak beritahu mak lagi. Perasaan sy waktu tu bercampur baur. Takut, sedih, happy.

Sebb itulah sampai sekarang sy tak berani nak luahkan kat mak sy. Sy banyak pendamkan diri berbanding meluahkan sebb tak nak dianggap mengada ngada. Itu yang paling menyakitkan hati sy.

Sy perasan, banyak perubahan ketara pada diri sy. Sy kurang makan. Asyik lesu, tak bersemangat. Menangis berpanjangan. Dulu, sy gemar menulis dan melukis sebb itu merupakan hobi sy.

Sekarang tak… Langsung tak. Sy betul2 kurang apa yang sy suka buat dulu2 dan sy perasan pelajaran sy merosot. Lagi2 subjek sy suka. Bm dan math.

Sy asyik terperap dalam bilik.
Asyik fikir benda negatif, yang semua orang benci sy malah, sy benci diri sy sendiri. Benci. Benci. Benci.

Setiap masa, apa yang sy lakukan… Mesti ada yang tak kena dan sy katakan “aku benci diri aku”. SETIAP MASA SY AKAN CAKAP. Always.

Sebelum masuk tidur, sy akan cakap “what’s gonna happen next?” berulang kali… sebb sy takut perkara apa yang akan berlaku nanti. Sy dah bayangkan situasi itu dan macam mana nak handle.

Ada masanya… Sy akan ok dan menganggap semua ini akan ok dan cuba pujuk diri sy untuk berfikiran positif. Kan bagus kalau mati je.